Δεν είναι ίσως τυχαίο που η ταινία Αμελί παραμένει ακόμα ένα μεγάλο hit για τον πολίτη αυτής της χώρας (αν και θεωρώ πως αυτό δεν αλλάζει ούτε σε Ευρωπαικό Επίπεδο). Έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό: το εύκολο μελό, τον λαικισμό το παραμύθιασμα. Ότι ακριβώς προσφέρει και η παρούσα κοινωνικο πολιτική κατάσταση σε αυτή τη χώρα.
Ας ξεκινήσουμε : το εύκολο μελό (mellow, για να είμαστε πιο ακριβείς και λιγότερο βάρβαροι γλωσσικά). Mellow: το ίδιο ακριβώς φαινόμενο που κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή μας. Το απαράδεκτο γλύψιμο κάθε Έλληνα πολίτη και τάξης, όπου οι πολιτικοί μας όλους τους λυπούνται και τους συμπονούν νομίζω είναι εμφανές. Παράδειγμα: και η αξιωματική αντιπολίτευση (sic) και η σημερινή κυβέρνηση (sic) συμπονούν τους αναξιοπαθούντες αγρότες, τους αναξιοπαθούντες οικολόγους, όλους τους αναξιοπαθούντες. Το μυστικό είναι να παραβιάσεις τα δικαιώματα των άλλων (κλέινωντας μία εθνική οδό ή ένα λιμάνι) δηλώνοντας ότι υποφέρεις. Βέβαια αν εσύ ως επαγγελματική τάξη, ή συντεχνία έφταιξες που υποφέρεις δεν έχει σημασία. Θα πρέπει να πληρώσει το κράτος και όλοι οι πολίτες. Αν η «περήφανη» «αγροτιά», πήρε τα κονδύλια της Ε.Ε. και τα έκανε μπουζούκια και αυτοκίνητα αυτό δεν έχει σημασία. Πρέπει εν μέσω κρίσης να επιδοτηθεί με 500 εκ. Ευρώ. Και όχι μόνο αυτό. Αν εξαιτίας της συμπεριφοράς της με τα λεφτά των άλλων (βλ. ΕΕ), η Ελλάδα έφαγε πρόστιμο άλλα περίπου 300 εκ ευρώ, πάλι πρέπει να τα επιβαρυνθούμε όλοι και όχι μόνον οι κατακαημένοι αναξιοπαθούντες αγρότες. Παρολαυτά ο αγρότης που κοστίζει στην Ελλάδα με 800 εκ ευρώ συν τα υπόλοιπα ευεργετήματα (δάνεια, καύσιμα, επιδοτήσεις) είναι ο τιμημένος αγρότης ο οποίος βασανίζεται από την τωρινή κυβέρνηση και θα βοηθηθεί από την επόμενη ή αντίθετα. Στο υποκείμενο της πρότασης μπορούμε να βάλουμε οποιαδήποτε επαγγελματική τάξη.
Είπαμε όλοι είναι αναξιοπαθούντες και όλοι υποφέρουν και ζητούν απλά το δίκιο τους. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό αναξιοπαθούντων έρχονται και τα μικρά κόμματα διαμαρτυρίας και γλύφουν παραπάνω, κάνοντας και πληστηριασμούς. 1400€ ελάχιστο εισόδημα ζητάει το ΚΚΕ, εισόδημα σύμφωνα με τα πρότυπα των ευρωπαικών χωρών, οπως μας λέει (αν και καταδικάζει....... την Ευρωπαική Ένωση και τη συμμετοχή της χώρας). Είπαμε αυτή η χώρα απαρτίζεται από κατατρεγμένους οι οποίοι δε φέρουν ευθύνη για τίποτα. Το Λ:Α:Ο:Σ. για παράδειγμα έχει ως σημαία τον κατατρεγμένο που ΄χανει τη δουλειά του και το σπίτι του από τον μετανάστη. Βέβαια το γεγονός ότι αυτός ο κατατρεγμένος δανείζοταν ασύστολα, ξόδευε περισσότερα από όσα παρήγαγε δεν το λαμβάνουμε υπόψη. Φταίει ο μετανάστης. Η κυβέρνηση έχει κάνει ως σύμβολο 2 εκλογικές αναμετρήσεις τώρα τον .......κατακαημένο που έπαιξε χρηματιστήριο και έχασε. Κανείς δε σκέφτηκε βέβαια ότι κανείς δεν επέβαλε στον κατακαημένο να παίξει. Αυτός ήταν άνους, άπληστος και άσχετος και το είδε ως τζόγο. Πρέπει να τον λυπόμαστε.
Όσο για τον λαικισμό και το παραμύθιασμα, νομίζω ότι πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί για αυτό. Θα παναφέρω ένα βασικό. Κανένα κόμμα δεν είχε το θάρρος να πει το αυτονόητο: κύριοι από τη στιγμή που ζείτε σε αυτή τη μεγάλη χώρα (οικογένεια) χρωστάει ο καθένας σας 28000€ -γυναίκα βρέφος συνταξιούχος-, και πρέπει κάπως να τα πηρώσουμε. Και πως ξοφλάς ένα χρέος : απλά συμμετέχουν όλοι κατά τη δύναμή τους στο ποσό που πρέπει να ξεπληρωθεί σε μία οικονομική περίοδο. Ας πούμε το εξής: δε δανειζόμαστε ευρώ από αύριο ως χώρα. Πουλάμε ότι έχουμε (πλην υγιείας, παιδείας και ασφαλιστικού συστήματος) και βγάζουμε το 50% . Μένουν 14000 για κάθε έλληνα. Αυτό θα πληρωθεί σε 5 χρόνια. Ήτοι 2800€ το έτος το κεφάλι. Οι πλουσιότεροι θα πληρώσουν παραπάνω (γιατί έτσι μόνο μπορύμε να μιλάμε για κοινωνικώς δίκαιο κράτος), οι πτωχότεροι λιγότερο. Θέτουμε και ένα cap ανά οικογένεια και τελειώσαμε. Η ανάλυση είναι απλοική το ξέρω, αλλά είναι ένα δείγμα πως μπορούν να εξοφληθούν χρέη. Αντί για αυτό όμως οι πολιτικοί μας θα λυπηθούν, θα υποσχεθούν παροχές και προσλήψεις και στο τέλος θα δανειστούν παραπάνω.
Το είπαμε παραπάνω: ζούμε στη χώρα του παραμυθιού και του λαικισμού, υπάρχει ο καλός θεός της ελλάδας (δε νομίζω πως πρέπει να μπει κεφαλαίο σε ένα κράτος το οποίο απλά ΔΕΝ υφίσταται) ο οποίος ότι και να κάνουμε θα μας σώσει. Αν υπάρχει αυτός ο καλός θεός, πάντως νομίζω πως είναι η... άμεση παράδοση της διακυβέρνησης της χώρας στην Ιαπωνία, τη Γερμανία ή την Γαλλία. Να δώσουμε τα κλειδιά και να πούμε: δική σας η χώρα, αναμορφώστε την και εκμεταλευτείτε την. Αλλά ακριβώς επειδή κανείς δε θα δεχόνταν να μας διακυβερνήσει πρέπει αυτό να γίνει από εμάς.
Ο τρόπος τώρα είναι και το δύσκολο:
- Καταρχάς καθάρισμα του κράτους από τα βαρίδια, ήτοι: ΔΕΚΟ, εκκλησία, παράλογα εξοπλιστικά προγράμματα.
- Κατά δέυτερον αλήθεια στους πολίτες: χρωστάμε τόσα πρέπει να τα πληρώσουμε, ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ.
- Τρίτον λογοδοσία, απόδοση ευθυνών και πίστη στον πολίτη. Η κοινωνική τάξη η οποία ευθύνεται για πρόστιμα θα πρέπει να είναι και αυτή η οποία θα τα χρεωθεί. Έσπασες κάτι κρατικό; Θα το πληρώσεις. Έκλεψες, δωροδόκησες με συνέπεια να ζημιωθεί το ελληνικό κράτος; Η ζημιά θα αποδωθεί στο κράτος. Αλλά και ο πολίτης δε θα θεωρείται εξορισμού ένοχος ώστε να πρέπει να αποδεικνύει ακόμα και το γεγονός ότι γεννήθηκε: εκεί χάνονται οι ανθρωποώρες και η παραγωγή.
- Τέταρτον : κεντρικός σχεδιασμός και προώθηση τομέων αριστείας. Διαλέγουμε τρεις-τέσσερεις τομείς και προωθούμε ως χώρα αυτούς. Και εδώ νομίζω ότι σε αυτήν τη συγκυρία τα πράγματα είναι μονόδρομος. Εξηγώ : υψηλή τεχνολογία και παραγωγή γνώσης και σχεδιασμού(προιόντων), τουρισμός, ναυτιλία. Γιατί αυτά; Για έναν απλό λόγο: τουρισμό και ναυτιλία έχουμε τις υποδομές και η υψηλή τεχνολογία και οσχεδιασμός ζητάει χαμηλές –οικονομικά- επενδύσεις
- Πεμπτον και σημαντικότερο : παιδεία. Ελεύθερη, προοδευτική παιδεία πολιτών και όχι ιθαγενών ή υπηκόων. Το ποσοστό των υπηκόων να μιεωθεί στους εφήβους. Παίδευση γύρω από την ευθύνη, το όραμα, την τεχνολογία και τη δημιουργικότητα. Ιστορικά σε αυτούς τους τομείς τα καταφέρναμε και αυτοί οι τομείς μας ταιριάζουν.
Να γλιτώσουμε από την Αμελί ρε παιδιά
